فراوانی ، شدت و برخی عوامل خطرساز رتینوپاتی نوزادان نارس بیمارستان طالقانی گرگان

زمینه و هدف : رتینوپاتی نوزادان نارس، ضایعه‌ای در شبکیه نوزادان نارس با وزن کم هنگام تولد است که منجر به کوری می‌شود. این عارضه عامل مهم نابینایی کودکان در کشورهای در حال توسعه محسوب می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی و شدت رتینوپاتی و بررسی برخی عوامل خطر مرتبط نوزادان نارس در بیمارستان طالقانی گرگان انجام گرفت. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی مقطعی نتایج معاینات بالینی و آزمایش‌های 89 نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر یا مساوی 34هفته در نوزادان ترخیص شده از مرکز مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان طالقانی گرگان طی فروردین 83 تا آذرماه 84 در پرسشنامه‌ای ثبت شد. این نوزادان در زمان ترخیص و سپس در صورت لزوم هر 4 هفته، تا زمان کامل شدن واسکولاریزاسیون رتین، مورد معاینه چشم قرار گرفتند و نتایج معاینه هم در پرسشنامه ثبت شد. یافته‌ها : رتینوپاتی در 6/5 درصد (5 نفر) از نوزادان نارس دیده شد که تمام موارد در مرحله یک بیماری بود. بیشترین درصد فراوانی در نوزادان با وزن 1001 تا 1250 گرم و در سن حاملگی کمتر از 29 هفته بود. تمام موارد مبتلا تحت اکسیژن‌گیری قرار گرفته بودند و علی‌رغم تعداد کم موارد ROP مشاهده شده، همراهی معنی‌داری بین استفاده از CPAP و ROP در نوزادان مشاهده شد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مهم‌ترین عوامل خطرآفرین برای ایجاد رتینوپاتی نوزادان نارس، سن کم حاملگی ، وزن کم هنگام تولد و دریافت اکسیژن کمکی می‌باشد.